سفارش تبلیغ
صبا ویژن

یک جرعه ریاضی

رشته هایی که عمو پورنگ پنبه می کند

«عموپورنگ» مجری محبوب برنامه های کودک که تجربه های موفقی با برنامه های مختلف در سیمای     جمهوری اسلامی ایران داشته است اینک پس از غیبتی نه چندان طولانی دوباره با یار  همیشگی اش «امیرمحمد» با یک برنامه جدید با عنوان «هزار و شصت و شونزده » در صفحه تلویزیون ظاهر شده است. اگر بگوییم که عمو پورنگ یکی از محبوب ترین وپر طرفدار ترین ومعروفترین مجریان کودک در دهه های اخیر بوده است و تکیه کلام ها ، حرکات ،اشعارپخش شده در برنامه های او و . . . مورد استقبال و تقلید کودکان سرزمینمان بوده است سخنی به گزاف نگفته ایم وباز هم اگر بپذیریم که رسانه ها ومخصوصا تلویزیون در رشد فکری وذهنی، ترویج آداب ورسوم اسلامی و. . .و یا حتی بر عکس در عدم رشد فکر و ذهن، ترویج رسومات غلط یا به عبارت دیگر بد آموزی های مختلف در ابعاد وعرصه های گوناگون نقش بسیار مهمی را می تواند ایفا کند،باید اقرا کنیم که افراد معروف و محبوبی مانند عمو پورنگ ودست اند کاران صدا و سیما مسئولیت بسیار سنگینی را برعهده دارند و ترویج هر گونه بد آموزی و فرهنگ غلط در رسانه ای مثل تلویزیون با این ابعاد و گستردگی مخاطب می تواند آثار جبران ناپذیری بدنبال داشته باشد.

     همانطور که اشاره شد عنوان برنامه اخیر عموپورنگ «هزار و شصت و شونزده» می باشد که در شروع برنامه و طول اجرای برنامه شاید بیش از صد بار تکرار شده و همراه با شعر که در مغز نه  فقط بچه ها بلکه بزرگترها رسوخ میکند، خوانده می شود.

 

     اما سؤال اینجاست که خوب اشکال این کار کجاست؟ اگر معلم بوده باشید و یا خواسته باشید که یک مطلب اصولی یعنی مطلبی که از اصول و قواعد خاصی پیروی میکند و دارای مراحل  و ترتیب خاصی است که اگر ترتیب آن رعایت نشود، به نتیجه منجر نمی شود را به یک کودک مثلا کودک خودتان بفهمانید (می دانید که «فهمیدن »یک درجه بالاتر از « دانستن» است) ،باید کلی زحمت کشیده و مرارت های بسیار تحمل کنید. مثلا همین ارزش مکانی اعداد که در دوره ابتدایی توسط آموزگاران عزیز در درس ریاضی تدریس می شود و چند ماه طول می کشد که طی مراحلی طاقت فرسا با استفاده از جدول ارزش مکانی و کلی ابزار های دیگر معلم به دانش آموز یاد بدهد که ارزش مکانی یکان، دهگان، صدگان، هزار گان و . . . کجاست وچگونه استفاده می شود. بطور مثال ما نمی توانیم بعداز دهگان دوباره عددی با ارزش مکانی دهگان بیاوریم و باید حتما از نوع یکان باشد. به بیان ساده تر بعد از شصت حتما باید یک عدد یک رقمی بیاوریم نه « شونزده » که یک عدد دو رقمی است   ولی عمو پورنگ براحتی رشته های همه معلمان عزیز را که ماهها برای آموزش آن وقت و انرژی صرف شده است و آموزش و پروشی با این عریضی و طویلی که با کارهایی از جمله اجرای سیستم « شش، سه، سه » وبر گزاری دوره های ضمن خدمت و. . . قصد آموزش هر چه بهتر دانش آموزان را دارد، با یک شعر که شاید بیش از صد بار در برنامه اش خوانده می شود پنبه می کند. جالب اینجاست که روی این قسمت از شعر بقدر ی تاکید و تکرار می کند که خود ما بزگتر ها هم قبول می کنیم که می شود بعد از دهگان دوباره از دهگان استفاده کرد و این تاثیر رسانه است.برای آنهایی که هنوز این درس را نخوانده اند مشکل دو برابر است چون یک بار باید محتویات اشتباه قبلی از ذهن پاک شود آنگاه دوباره به آموزش آن اقدام گردد

   شاید در وهله اول این مسئله چندان مهم جلوه ننماید ولی زمانی که ذهن کودک ما دچار اختلال در یادگیری شد، عمق فاجعه بیشتر نمود پیدا می کند. برنامه های کودک باید حتما قبل از تولید و یا حداقل قبل از پخش زیر نظر کارشناسان مختلف روانشناسی، یادگیری، مذهبی و . . . قرار گرفته و آسیب شناسی شود که این در آینده کودکان عزیزمان بسیار مؤثر و غیر قابل انکار است نه اینکه یک مجری برنامه که معلوم نیست سطح سواد و معلوماتش در چه حدی است و بالاترین هنرش فقط بالا و پایین پریدن و شعر های بی مزه و بی معنی و مفهوم خواندن است با آینده کودکان این مملکت براحتی بازی کند و تازه محبوب هم باشد. لذا از کلیه کسانی که این مطلب را می خوانند و واقعا درد آموزش دارند و فکر آینده کودکان خود و دیگران هستند در خواست می شود اگر با این مطلب هم عقیده هستند در صورت صلاحدید به هر روشی از جمله زبانی یا ارسال ایمیل به دوستان و یا گذاشتن در وبلاگ خود و . . . آن را نشر دهند. با تشکر 


[ یادداشت ثابت - یکشنبه 91/5/9 ] [ 3:0 صبح ] [ مهدی بیگدلی ]

برای دیدن این مطلب اینجا کلیک کنید.


[ یادداشت ثابت - چهارشنبه 91/5/5 ] [ 3:18 صبح ] [ مهدی بیگدلی ]

مقایسه مدارس ایران و ژاپن

ژاپن کشوری است که تقریبا منابع زیرزمینی و معدنی خاصی ندارد و از طرفی دائما در معرض سیل، زلزله، طوفان، سونامی، کوه های آتشفشانی و سایر بلایای طبیعی است.
در زیر بعضی ویژگی های مدارس دوره ابتدایی و راهنمایی در ژاپن را می خوانید:
به دانش آموز نمره داده نمی شود و هیچ دانش آموزی مردود نخواهد شد. نمره، ابزاری برای کنترل نیست و مربی واقعا پرورش دهنده است.
کار گروهی مبانی آموزش است. کلوپ ها و گروه های مختلف در مدارس فعال هستند و دانش آموز در گروه های مختلف عضو می شود و کار جمعی را می آموزد.
آموزشِ مسئولیت پذیری با دادن مسئولیت های کوچک به کودکان مثل پرورش یک گل و وادار به پاسخگویی نسبت به این مسئولیت.
هزینه آموزش در تمام مدارس روستاها و شهرها یکسان است.
در ژاپن، سرایدار وجود ندارد و وظیفه تمیز نگه داشتن مدارس حتی سرویس های بهداشتی به صورت گروهی به دانش آموزان سپرده می شود.
در مدارس ژاپن، گروه های ویژه ای مثل شاگرد اول ها، با استعدادها، پیشتازان و فرزانگان وجود ندارد و همه می توانند در اردوها و برنامه های مختلف شرکت کنند.
همه دانش آموزان با هر شکل و قیافه و وضعیت مالی و استعداد در هر جای کشور (پایتخت و شهر و روستا) به طور یکسان آموزش می بینند و مدارس تیزهوشان یا مدارس ویژه وجود ندارد. در ژاپن استعداد ها شناسایی می شود و بعد از دوره راهنمایی تفکیک ها صورت می گیرد. به کسی به خاطر یک استعداد خاص نسبت به دیگران بهای خاصی داده نمیشه چون هر کدام از دانش آموزان در زمینه خاصی استعداد دارند.
در مدارس ژاپن، شادی و سر و صدا و جنجال موج میزند و کسی با چوب و کتک و فحش و تشر مانع از خوشحالی و جیغ و داد و تحرک بچه ها نمی شود.
برنامه های ویژه ای برای شاد نگهداشتن دانش آموزان در مدارس ژاپن در نظر گرفته می شود.
ژاپنی ها اصلا از خرج کردن برای تجهیز مدارس ابایی ندارند و بودجه های هنگفتی صرف تجهیز مدارس به کتابخانه، آزمایشگاه، زمین بازی، وسایل ورزشی، استخر شنا، سالن نمایش، وسائل سمعی و بصیری و حتی گلخانه می شود.
تمیز کردن مدارس توسط دانش آموزان ژاپنی
حال شما نظام تربیتی در ایران را در نظر بگیرید که:
نمره ملاک اصلی است
هیچ دو مدرسه ای مثل هم نیستند
تفاوت مدارس شهر و روستا، از زمین تا آسمان است
کافی است دانش آموزی نمرات خوبی داشته باشد تا به عنوان گل سر سبد مدرسه انتخاب شود
یک دانش آموز به دلیل نمرات خوبش حق شرکت در تمام اردوها را دارد و فلان دانش آموز دیگر حتی یک اردو هم نتوانسته برود.
تشکیل گروه هایی مثل فرزانگان و پیشتازان و استفاده خاص افراد این گروه ها از امکانات آموزش و پرورش, که متاسفانه افراد این گروه ها معمولا همان شاگرد اول های مدارس هستند.
بسیاری از دانش آموزان به دلیل وضعیت مالی خوب و رفتن به مدارس خاص، آینده تضمین شده ای دارند و بسیاری از دانش آموزان پراستعداد امکان رشد ندارند.
آموزش کار گروهی هم که دیگه نیاز به گفتن ندارد...



[ یادداشت ثابت - چهارشنبه 91/5/5 ] [ 1:50 صبح ] [ مهدی بیگدلی ]
   1   2   3   4      >
درباره وبلاگ

کد موسیقی برای وبلاگ

آرشیو مطالب
امکانات وب
بازدید امروز: 1
بازدید دیروز: 1
کل بازدیدها: 18233